W dzisiejszej publikacji chciałabym zwrócić uwagę na problematykę praw do utworu pracowniczego. Kwestia ta często budzi wątpliwości, a analiza judykatury w tym zakresie nie zawsze udziela wyczerpujących odpowiedzi.
Szukając odpowiedzi sięgnąć należy do art. 12 i 14 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. z dnia 17 maja 2006 r. Dz.U. Nr 90, poz. 631). Przepisy te zawierają regulacje dotyczące utworów stworzonych przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. W uchwale z dnia 14 lutego 2012 r., Sąd Najwyższy przyjął, że stosownie do powołanego przepisu, w granicach w ustawie określonych, z mocy prawa (cessio legis) podmiotem, który nabywa autorskie prawa majątkowe do utworu stworzonego przez pracownika, jest pracodawca (sygn. akt III UZP 4/11 - OSNP 2012/15-16/198).
